Μια οικογένεια
ζούσε σε ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο μέρος. Η οικογένεια ήταν βαθειά πατριαρχική.Ο πατέρας αποφάσιζε σχεδόν για όλα και η σύζυγος με τα παιδιά απασχολούνταν στις διάφορες εργασίες της καθημερινότητας.
Η οικογένεια αυτή ήταν αυτάρκης μιας και το οικόπεδο όπου ζούσαν μπορούσε να παράγει σχεδόν τα πάντα.
Βεβαίως λόγω του μικρού μεγέθους της οικογένειας οι δυνατότητες παραγωγής ήταν περιορισμένες.
Ωστόσο ο πατέρας ακολουθώντας και την παράδοση της οικογένειας, ήταν καταπιεστικός ενώ ταυτόχρονα "άμοιβε" επιλεκτικά τα μέλη με προνόμια και "δώρα" που συχνά δημιουργούσαν συγκρούσεις ανάμεσά τους. Έτσι όμως εξασφάλιζε την εκεχειρία όλων απέναντί του αφού κανείς δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα παράπονα εναντίον του γιατί τσακώνονταν με το διπλανό του.
Ο ίδιος βέβαια ήταν ο μόνος που είχε το δικαίωμα να συναναστρέφεται με τους γείτονες και να κλείνει συμφωνίες για από κοινού καλλιέργειες ή οποιεσδήποτε άλλες εργασίες πίστευε ότι θα του αποφέρουν κέρδος.
Επιπλέον δεν ήταν και ο πιστότερος σύζυγος τους κόσμου, αφού την μια φλέρταρε με την μεγαλογεωκτήμονα του ανατολικού οικοπέδου και την άλλη κερνούσε ποτά στη σύζυγο στα δυτικά του, εξασφαλίζοντας έτσι μικρά προσωπικά ωφέλη, προσβάλλοντας όμως ταυτόχρονα τη σύζυγό του αφού τα ανομήματά του ήταν σε όλους γνωστά.
Η οικογένεια αυτή άλλοτε είχε επάρκεια αγσθών και άλλοτε "τραβούσε" όπως θα λέγαμε σήμερα μεγάλα ζόρια.
Πάντοτε όμως τα κατάφερνε ιδιαίτερα στους δύσκολους χειμώνες ίσως και λόγω της μοναδικής ικανότητας που είχαν τα μέλη της οικογένειας να συσπειρώνονται στα δύσκολα.
Ο πατέρας της οκογένειας όμως ανήσυχος καθώς ήταν, αναζητούσε διαρκώς πόρους και τρόπους να απεμπλεκεί από την εξάρτηση από την παραγωγή της γής του. Γι'αυτό και άρχισε να στέλνει βιογραφικά, ώσπου μια ωραία πρωϊα το κάλεσαν να γίνει ισότιμο στέλεχος στην Ένωση Παραγωγών της περιοχής του. Εκεί βέβαια όλοι ήταν μεγάλοι, τεράστιοι γεωκτήμονες, κάτοχοι γαιών από την εποχή των φέουδων. Ωστόσο ο πατέρας άρπαξε την ευκαιρία και στη συνέντευξη τα πήγε καλά παρουσιάζοντας ισχυρά οικονομικά στοιχεία για την απόδοση της γής του.
Έτσι, όταν γύρισε σπίτι μετά από τη συμφωνία αυτή, μάζεψε όλη την οικογένεια και τους ανακοίνωσε τα ευχάριστα υποσχόμενος ότι σύντομα δεν θα χρειζονταν να κουράζονται τόσο με την απασχόληση στη γή τους. ενώ θα κερδίζουν πολλά περισσότερα. Αυτό βεβαίως χαροποίησε τους πάντες.... και τους έδωσε το δικαίωμα να ονειρεύονται!
Πέρασν μερικά χρόνια και ο πατέρας ένιωθε ολοένα και πιο δικαιωμένος που κατάφερε να πείσει τους "συνεταίρους του" για τη συνεργασία.
Ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια έπρεπε να συνεχίσει να εργάζεται όπως πριν, και επειδή ο πατέρας δεν έκοβε τις κακές συνήθειες, τα χρέη άρχιζαν να τους πνίγουν.
Ο πατέρας κατέφυγε σε δανεισμό, χωρίς όμως να "κόψει" κάποια από τις κακές συνήθειες, ούτε και να παρατήσει να απονέμει "προνόμια". Έτσι κατάφερνε να κρατάει την οικογένεια "δεμένη" επάνω του με τα διάφορα δωράκια του.
Περνώντας τα χρόνια τα χρέη σκέπασαν την παραγωγή ενώ ταυτόχρονα η οικογένεια δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα προϊόντα των "συνεταίρων" λόγω του ότι είχε απομονωθεί και είχε μάθει να ζεί με χατήρια και ανταλλάγματα από τον καλό πατερούλη.
Ο πατέρας βλέποντας τη δύσκολη κατάσταση ζήτησε βοήθεια οικονομική από τους συνεταίρους του αλλά αυτοί του αρνήθηκαν ευγενικά, λέγοντάς του ότι στη συμφωνία τους δεν προβλέπεται οικονομική βοήθεια γιατί αυτό θα χαλούσε την ευγενή άμιλλα μεταξύ των συνεταιρων. Έτσι, τον συμβούλεψαν φιλικά και ως περισσότερο έμπειροι να ζητήσει δανεικά από κάποιους γνωστούς "επενδυτές" της αγοράς. Μάλιστα του υποσχέθηκαν ότι θα τον βοηθήσουν λέγοντας καλά λόγια για το οικόπεδό του και την επιχείρησή του στους επενδυτές, ώστε αυτοί να τον βοηθήσουν κάνοντας ταυτόχρονα μια καλή επένδυση.
Έτσι και έγινε. Οι "επενδυτές" (γνωστοί τοκογλύφοι και δανειστές της τοπικής αγοράς) παρόλο που γνώριζαν ποια ήταν η κατάσταση του πατέρα, τον δάνεισαν και τον ξαναδάνεισαν, βεβαιώνοντάς τον συνεχώς ότι θα είναι πάντα δίπλα του. Σε αντάλλαγμα ο πατέρας θα ξεπλήρωνε τα χρέη συν το ανάλογο επιτόκιο που επιβάλλουν οι άγραφοι κανόνες καλής θελήσεως της τοκογλυφίας. Οι επενδυτές αυτοί μάλιστα του τόνιζαν συνεχώς ότι τον εμπιστεύονται γιατί είναι ανερχόμενη δύναμη και έχει δυνατότητες να αναπτυχθεί ακόμη παραπάνω!!!
Όμως ο πατέρας δεν άλλαζε τρόπο ζωής και δεν έλεγε τίποτα στη γυναίκα του και τα παιδιά του ώστε να συμμαζέψουν λίγο τα έξοδά τους. Αντιθέτως τους υποσχόταν ακόμη περισσότερα και αφού έμφανιζε χρήματα στα χέρια του, τους έπειθε πως όλα πάνε καλά.
Οι δανειστές όμως άρχισαν πλέον να ανησυχούν βλέποντας ότι δεν παίρνουν πίσω τα χρήματά τους και χωρίς να έχουν τη διασφάλιση έστω μιας υποθήκης. Έτσι έπιασαν τον πατέρα και του είπαν. "Θα συνεχίσουμε να σε βοηθάμε άλλα θα πρέπει να μας εξασφαλίσεις. Βλέπουμε ότι έχεις ωραίο παραθαλάσσιο οικόπεδο που δεν σου χρειάζεται όλο. Καλύπτει και με το παραπάνω τις ανάγκες σου. Θα το βάλουμε υποθήκη και θα συνεχίσουμε να σε δανείζουμε. Εσύ αν μας ξεχρεώσεις δεν θα χάσεις τίποτα. Αν δεν μπορέσει τότε θα μας δώσεις ένα τμήμα του οκοπέδου σου και θα είμαστε πάτσι. Έτσι και εσύ θα έχεις πάλι ξεχρεώσει και θα μπορείς να ζείς στο δικό σου χωράφι έστω και μικρότερο. Ο πατέρας τα έβαλε κάτω και είδε ότι μάλλον ήταν η πιο εύκολη λύση, παραβλέποντας αυτό που με περισσή αφέλεια παραδέχθηκαν οι δανειστές του- το τότι δηλαδή δεν ήταν εξασφαλισμένοι με κάποια υποθήκη.
'Ετσι αποφάσισε να τους ακούσει.
Τους ρώτησε λοιπόν πώς θα γίνεια αυτό μιας και ο ίδιος δεν σκαμπάζει τόσα στα οικονομικά.
Θα σου πουν οι συνεταίροι σου του είπαν ...
Έτσι και έγινε. Ρώτησε τους συνεταίρους του και αυτοί τον συμβούλεψαν να φωνάξουν μια εταιρεία που εξειδικεύεται σε αποπληρωμή χρεών προς τρίτους. Αυτή θα αναλάμβανε να ξεπληρώσει τους δανειστές του και να ησυχάσει από αυτούς αγοράζοντας το χρέος του. Μόνο που για να εξασφαλιστεί και αυτή από την πλευρά της θα έπρεπε να μπει υποθήκη όλη η ακίνητη περιουσία του ώστε να είναι σίγουρη ότι δεν θα χάσει τα χρήματά της.
Έτσι ο πατερούλης θα χρωστούσε στην εταιρεία ένα ΝΟΜΙΜΟ πλέον ΕΝΥΠΟΘΗΚΟ χρέος και δεν θα ΦΕΣΩΝΕ τους κακούς τοκογλύφους...που τον είχαν βοηθήσει. Όλοι λοιπόν θα ήταν ευχαριστημένοι !
Αυτή την εταιρεία την ονόμαζαν Δ Ν Τ........
--------------------------------------------------
Αυτή ήταν η ιστορία μου.
Δεν ξέρω αν σας άρεσε, πάντως μόνον η απλούστευση μπορεί νομίζω να μας οδηγήσει στην τραγική μας αλήθεια.
Όσο δεν κατανοούμε το τι πραγματικά συνέβη στη χώρα μας τόσο θα ψάχνουμε για καλοθελητές που θα μας βάζουν στο χειρουργείο για να κόψουν και το άλλο πόδι, όταν όλα ξεκίνησαν από ένα απλό κρυολόγημα!
...........συνεχίζεται με πραγματικά αυτή τη φορά στοιχεία της μεγάλης μπίζνας του χρέους της Ελλάδας......
Υ/Γ : Οι παραλληλισμοί μπορούν να γίνουν ελεύθερα ....
me tis ygeies mas..............
ΑπάντησηΔιαγραφή