Προσφέρθηκε να αποπληρώσει τα οφειλόμενα, αλλά με μεγάλη έκπτωση. Θα διέγραφε το 70-75%, και θα πλήρωνε 25-30 σέντς στο δολάριο. Οι δανειστές εξοργίστηκαν και απαίτησαν από το ΔΝΤ να τον επιπλήξει. Αυτός ανταπάντησε λέγοντας πως αυτή είναι η προσφορά, και προειδοποίησε πως είναι και η τελική. Ή θα τη δέχονταν ή θα έχαναν την ευκαιρία να πάρουν πίσω χρήματα. Ανακοίνωσε μάλιστα στους διεθνείς δανειστές πως δεν πρόκειται να φορολογήσει άλλο τους ήδη εξαθλιωμένους συμπατριώτες του και τους κάλεσε να επισκεφτούν τη χώρα ώστε να «δουν από κοντά τι σημαίνει φτώχια». Αντιμέτωπο με την αποφασιστικότητα του Kirchner, το ΔΝΤ ήταν αδύναμο να επέμβει, ενώ η πλειονότητα των δανειστών αποδέχθηκε, με θυμό, τους όρους του.
Ο Kirchner έπαιξε γερά, όχι μόνο με τους δανειστές, αλλά και με το ίδιο το ΔΝΤ. Ανακοίνωσε μάλιστα πως η χώρα του δεν θα ξοφλήσει μια δόση $3.3 δισ. που όφειλε στο ΔΝΤ, αν αυτό δεν του εγκρίνει ένα νέο δάνειο του ιδίου ποσού. Το ΔΝΤ φοβήθηκε, και έσπευσε να συμμορφωθεί. Τον Δεκέμβριο του 2005, ο Kirchner ξεπλήρωσε τα χρέη της χώρας του προς το ΔΝΤ και το έδιωξε πάραυτα και οριστικά.
Για περισσότερες από δυο δεκαετίες, από την εποχή της οικονομικής κρίσης του τρίτου κόσμου στη δεκαετία του 1980, πολλές κυβερνήσεις αναπτυσσόμενων χωρών ήθελαν να τα βάλουν με τους πιστωτές τους. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στάσης πληρωμών, όμως ο Αργεντίνος Kirchner ήταν ο πρώτος που τους απείλησε δημοσίως και κέρδισε. Το Stratfor, που μελετά τα πολιτικά ρίσκα, υπογράμμισε τις ενέργειες του Kirchner λέγοντας πως «Αν η Αργεντινή απομακρυνθεί επιτυχώς από τα χρέη της, δηλαδή αν δεν καταρρεύσει οικονομικά όταν αποκλειστεί από τις διεθνείς χρηματαγορές εξαιτίας της μη αποπληρωμής των οφειλών της, τότε μπορεί και άλλα κράτη να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί οριστικά η οποιαδήποτε θεσμική και πολιτική επιρροή που έχει απομείνει στο ΔΝΤ». Και πράγματι, οι κινήσεις του Kirchner συνετέλεσαν στη φθορά της αξιοπιστίας και της ισχύος του ταμείου στα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε.Η Αργεντινή δεν κατέρρευσε. Αντίθετα, αναπτύχθηκε με εκπληκτικούς ετήσιους ρυθμούς 10% , για τα επόμενα 4 χρόνια. Αυτό δεν αποτελεί μυστήριο. Η βασική αιτία της ανάκαμψης και της ανάπτυξης ήταν το γεγονός ότι η κυβέρνηση επένδυσε στην οικονομία της χώρας αντί να στέλνει τα χρήματα στο εξωτερικό ως αποπληρωμή των δανείων. Η ιστορική αυτή πρωτοβουλία του Kirchner συνδυάστηκε και με άλλες κινήσεις που είχαν σκοπό το λύσιμο της χώρας του από τα δεσμά του νέο-φιλελευθερισμού. Ξαναπήρε τον έλεγχο του εθνικού νομίσματος, υιοθέτησε ελέγχους τιμών, επέβαλλε φόρους εξαγωγών, προχώρησε αύξηση των δημοσίων δαπανών, και θέσπισε οροφές στη τιμολόγηση των ΔΕΚΟ.
Ο Kirchner δεν περιορίστηκε σε μεταρρυθμίσεις μόνο στο εσωτερικό. Ανέλαβε πρωτοβουλίες υψηλού προφίλ, σε συνεργασία με άλλους προοδευτικούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, με σκοπό τη καλύτερη εμπορική, οικονομική, και πολιτική συνεργασία. Χαρακτηριστική αυτής της συνεργασίας, ήταν η αγορά εκ μέρους της Βενεζουέλας κρατικών ομολόγων της Αργεντινής ύψους $2.4 δισ. που επέτρεψε στον Kirchner να ξοφλήσει το ΔΝΤ.Μαζί με τον Hugo Chavez της Βενεζουέλας, τον Lula της Βραζιλίας, τον Evo Morales της Βολιβίας, και τον Rafael Correa του Εκουαδόρ, ο Kirchner ήταν ένας από τους αξιοθαύμαστους πολιτικούς ηγέτες που ξεπήδησαν από τη κρίση που προκάλεσε ο νέο-φιλελευθερισμός στη Νότια Αμερική. Όπως γράφει ο Mark Weisbrot, «Οι ενέργειες του Kirchner δεν τον κατέστησαν συμπαθή στη Ουάσιγκτον και στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους, όμως θα καταγραφεί στην ιστορία όχι μόνο ως ένας μεγάλος πρόεδρος, αλλά και ως ένας ήρωας της ανεξαρτησίας της λατινικής Αμερικής».
Source....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου