Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Γιατί τι λέω αυτό; Διότι
έστω και τώρα διαπίστωσα, έστω με χρονική υστέρηση,
ότι όσα περισσότερα γράφουμε ή λέμε,
όσο περισσότερο προσπαθούμε να τεκμηριώσουμε τις απόψεις μας και
όσο αποφεύγουμε τον έμφυτο και ανθρώπινο υποκειμενισμό
τόσο καταδικάζουμε τις όποιες θέσεις και παρατηρήσεις μας σε μια βασανιστικά παγερή αδιαφορία.
Και όλα αυτά διότι ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, της συντόμευσης και της άκρατης προχειρότητας.
Απογοήτευση προκαλεί η οποιαδήποτε ενασχόληση με τα κοινά .....
Όταν στην πιο παραγωγική μας ηλικία αυτοχειριαζόμαστε ακυρώνοντας όλες τις ευκαιρίες για κοινωνική προσφορά, αναγνώριση και κατ'επέκταση κοινωνική καταξίωση, αποσκοπώντας αποκλειστικά στην προσωπική επιβίωση, άντε το πολύ οικογενειακή (αν και εδώ χωρά πολλή κουβέντα) τότε δεν απέχουμε πολύ από την εικόνα τους ασθενούς που έχει υποστεί λοβοτομή (***βλ. κάτωθεν κειμένου)
Δεν θα μακρηγορήσω (γράφεται και με υ).....
Όπως καταλαβαίνετε σε περιπτώσεις αυτοκριτικής όπως η παρούσα δεν απομένει τίποτε άλλο παρά η σιωπή.
Από αυτή, και μόνο συνδυάζοντάς την με επαγωγική σκέψη, μπορεί κανείς να οδηγηθεί στο επόμενο στάδιο της δημιουργίας νέας συλλογιστικής.
Έως τότε...ας ελπίσουμε σε ατομική αφύπνιση ο καθένας, γιατί η συλλογική απαιτεί ισχυρά σοκ που τις περισσότερες φορές επιφέρουν οδυνηρά αποτελέσματα.
***Η λοβοτομή είναι ιατρική μέθοδος (χειρουργική επέμβαση) που χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα σε πολλές χώρες, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Σύμφωνα μ’ αυτήν, οι μπροστινοί (μετωπιαίοι) λοβοί αποκόπτονται με χειρουργική επέμβαση από το υπόλοιπο τμήμα του εγκεφάλου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν διανοητικές διαταραχές και ψυχικές παθήσεις. Οι ασθενείς παραμένουν σε ικανοποιητικό βαθμό ενεργοί, αλλά χάνουν το μεγαλύτερο μέρος της συναισθηματικής τους ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου