Το σύστημα παίζει τα ρέστα του....

Είναι προφανές ότι πλέον θα περάσουμε στη ζόρικη φάση της κρίσης.
Το σύστημα καταρρέει, αφού όμως πρώτα
παίξει τα ρέστα του.

Τι σημαίνει αυτό;
Ότι το επόμενο δίμηνο θα δούμε ό,τι πιο ακραίο μπορεί να συμβεί.

Ήδη ξεκίνησαν οι ξυλοδαρμοί, ακολουθούν οι προληπτικές συλλήψεις και παράλληλα τρέχουν οι διώξεις των αντιφρονούντων.

Σε ένα τέτοιο κλίμα τρομοκρατίας, το σύστημα επιχειρεί να πανικοβάλει τη κοινωνία, αυτοπροβαλλόμενο ως η μοναδική δύναμη ελέγχου της κατάστασης. Μια δύναμη που μπορεί υπό την μορφή της νομιμοποιημένης με λαϊκή εντολή εξουσίας να επιβάλει ετσιθελικά, νόμους διατάξεις, όλα εις βάρος του συμφέροντος των πολλών.

Ποτέ άλλοτε μια εξουσία δεν κυνήγησε τόσο λυσσαλέα τους μικρούς του ταξικού μας συστήματος.

Γιατί πώς να εξηγηθεί η συνεχής μείωση των μικρομεσαίων και μικρών εισοδημάτων όταν ταυτόχρονα ωφελείται η όποια ελληνικού τύπου άρχουσα τάξη... βλ. φόρο στα ΜΜΕ που πήρε αναβολή για μερικά ακόμη χρόνια, βλ. προνομιακή μεταχείριση σε γνωστούς μεγαλοφοροφυγάδες που μεταφράζεται σε διαγραφή χρεών και τόσα άλλα....

Μια κοινωνία κατακερματισμένη, πραγματικό ψηφιδωτό, με πλήρη απουσία της συγκολλητικής ουσίας που θα οδηγούσε σε μια πραγματική "διάφανη" χωρίς χρώμα, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα άλλο παρά στο πεπρωμένο της: Να εξαθλιωθεί πλήρως υποβαθμίζοντας το βιοτικό της επίπεδο περιμένοντας από κάποιον άλλο να κάνει την επανάσταση που όλοι ακούμε να έρχεται.

Η κοινωνία όμως αγαπητέ αναγνώστη, φίλε που χρησιμοποιείς το internet ως μέσο ενημέρωσης, είσαι εσύ, είμαι και εγώ, είναι και ο διπλανός σου στο λεωφορείο, στο ταξί, στο πεζοδρόμιο.

Θα εκμυστηρευτώ ωστόσο κάτι....
Όποτε επιχειρώ να περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί, διαπιστώνω ότι παρόλη την απογοήτευση που νοιώθω, στο τέλος πάντα καταλήγω να έχω ελπίδα.....

Ελπίδα για την επόμενη μέρα, γιατί ό,τι και να μας πάρουν, ό,τι και να μας φορολογήσουν, ό,τι και να μας περικόψουν, ΕΝΑ ΜΟΝΟ δεν μπορούν......

Να μας κάνουν να σταματήσουμε να ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!

Ελπίδα όχι στα λόγια, αλλά ελπίδα που προκύπτει από την ΕΝΕΡΓΟ συμμετοχή μας στα κοινά ώστε ο όγκος μας να εκτοπίσει τα κακοποιά στοιχεία που ζουν παρασιτικά σε όλο το πολιτικό φάσμα του τόπου.

Ελπίδα όχι με ευχές, αλλά με πράξεις.

Σε παλαιότερο άρθρο μου ερωτήθηκα για το πώς;
Μα δεν υπάρχουν συνταγές....

Η λύση είναι η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ .... δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.
Όταν η συμμετοχή αυξάνει, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να αναδειχθούν οι καιροσκόποι, οι ποταποί και τα λαμόγια.

Η συμμετοχή μας θα ξυπνήσει τη δημοκρατία που βρίσκεται σε λήθαργο.

Μόνο τότε θα χαρούμε τη δημοκρατία!

Και μια πρόταση.......
Την επόμενη φορά που θα γίνει κάποια συγκέντρωση ή διαδήλωση, ας γίνει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ στις πλατείες Δημοκρατίας των ελληνικών πόλεων.
Δεν υπάρχει ελληνική πόλη χωρίς τέτοια πλατεία.

Ας είναι εκεί το σημείο συνάντησής μας όπου όλοι θα φωνάξουμε δυνατά :
Θέλουμε τη Δημοκρατία ΠΙΣΩ!

Με τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μου...