Ποιο θέαμα;
Μα ποιο άλλο από τον απόλυτο οικονομικό μαρασμό που με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθήσει τους ερχόμενους μήνες.
Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να συνειδητοποιήσεις ότι τα ολοένα και πιο άγρια φορομπηχτικά μέτρα δεν πρόκειται να μειώσουν το πραγματικό χρέος της χώρας αλλά απλώς θα καλύψουν τα επιπλέον ποσοστά των τοκογλυφικών επιτοκίων που μας επιβάλλουν οι φίλοι μας από το εξωτερικό.
Η χώρα απροστάτευτη και χωρίς κανένα μα κανένα πειστικό οικονομικού τύπου επιχείρημα, αποδέχεται στωϊκά την ανακοίνωση ολοένα και πιο σκληρών μέτρων. Μέτρων που αποδυναμώνουν το μικρό και μεσαίο εισόδημα μετατρέποντας τους μικρούς σε ασθενείς και τους μεσαίους σε μικρούς.
Βιώνουμε την πιο απότομη εισοδηματική αφαίμαξη και αποδυνάμωση που έχει συμβεί στη χώρα ποτέ.
Ουδείς αντιπαραθέτει αντίλογο και η κοινωνία μοιάζει υπνωτισμένη από την προπαγάνδα μετρολαγνείας και τρομολαγνείας των ΜΜΕ.
Όμως θα επιχειρήσω μια πρόβλεψη...
Δεν είναι μακριά ο καιρός που όλα όσα σπέρνουν οι πολιτικοί ταγοί της χώρας σήμερα, σύντομα θα μετατραπούν σε κοινωνικές θύελλες που θα συμπαρασύρουν έλληνες και ξένους κατοίκους αυτής της χώρας σε μια ευρύτατη κοινωνική εξέγερση.
Μια εξέγερση που στόχο θα έχει την αναδιανομή του πλούτου όποια μορφή και να έχει αυτός.
Και εξηγούμαι...
Δεν μπορεί η κοινωνία με τη σημερινή της μορφή (τουλάχιστον στην Ελλάδα) να ανέχεται την ασύδοτη λειτουργία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων της χώρας εις βάρος των πολλών.
Η πολιτεία ανέχεται το εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας και αυτό οδηγεί σε εκμετάλλευση του δημόσιου πλούτου εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
Έφτασε η ώρα που οι έλληνες δεν θα πιστεύουν κανένα πολιτικό διότι η συναλλαγή με την παραεξουσία των ΜΜΕ και των μεγαλοεργολάβων στραγγαλίζει την επιβίωση της μικρής αλλά πολυπληθούς αστικής τάξης της χώρας.
Προβλέπω λοιπόν ότι σε λίγους μήνες από τώρα η ανεργία στη χώρα μας θα εκτιναχθεί σε υψηλότατα νούμερα λόγω της σταδιακής και με δόσεις αποδυνάμωσης της αγοραστικής δύναμης του μέσου νοικοκυριού.
Μειωμένη αγοραστική δυναμική οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα σε μειωμένη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών που με τη σειρά της θα αναγκάσει τους ιδοκτήτες και τους επιχειρηματίες να αναθεωρήσουν τον απαραίτητο αριθμό θέσεων εργασίας που προσφέρουν.
Μα είναι φυσικό επόμενο όταν όλο και λιγότεροι άνθρωποι καταναλώνουν αγαθά και υπηρεσίες να απαιτείται λιγότερη παραγωγή για να καλύψει τις ήδη μειωμένες ανάγκες.
Και τότε ο φαύλος κύκλος της συρρίκνωσης του εισοδήματος μετατρέπεται σε σπιράλ που οδηγεί σε απολύσεις και ανεργία.
Ανεργία που οδηγεί σε περαιτέρω μείωση της ζήτησης λόγω έλλειψης εισοδήματος και τέλος σε νέο κύκλο ανεργίας.
Ο κύκλος αυτός θεωρητικά δεν κλείνει πουθενά διότι μπορεί δυνητικά να επιφέρει την οικονομική εξαθλίωση ευρύτερων κοινωνικών στρωμμάτων ιδιαίτερα όσων απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα και στο ελεύθερο επάγγελμα.
Ποιος ήταν όμως ο αρχικός στόχος;
Μα φυσικά η εξυπηρέτηση του "υπέρογκου" δημόσιου χρέους που για όσους γνωρίζουν δεν είναι καθόλου υπέρογκο αν ληφθούν υπόψη οι διεθνείς οικονομικές συγκυρίες αλλά και τα δημοσιονομικά μεγέθη των υπόλοιπων χωρών της οικονομικής ένωσης στην οποία συμμετέχουμε.
Τελικά όμως εξυπηρετήθηκε αυτή η υποχρέωση να μειώσουμε το δημόσιο χρέος;
Μα φυσικά όχι.
Διότι αποδυναμώνοντας τα μικρά και μεσαία εισοδήματα της χώρας προκαλείς ασφυξία στην αγορά που ήδη χωλαίνει, και ως επακόλουθο πλήττεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες δηλαδή και την εργοδοσία.
Έτσι όχι μόνο δεν δημιουργείς μηχανισμούς ανόρθωσης της οικονομίας που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε ανάπτυξη και επομένως έσοδα για το κράτος από τη φορολόγηση, αλλά εντελώς ουτοπικά αναμένεις έσοδα από τη συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών και των έμμεσων φόρων, σε μια αγορά όμως που καταναλώνει όλο και λιγότερο, που περικόπτει τις "δευτερεύουσες" δαπάνες για να εξυπηρετήσει τις βασικές της.
Ποια είναι η λύση;
Μα φυσικά μια πολιτεία που αποφασίζει για τον εαυτό της γνωρίζει πολύ καλά τη λύση.
Περικοπή δημοσίων λειτουργικών εξόδων, άμεση ενεργοποίηση ελεγκτικών μηχανισμών (από αυτούς που ουκ ολίγους διαθέτει το κράτος μας), έλεγχος της "μαύρης εργασίας" που αυτή τη στιγμή οδηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία σε ταμειακή "αιμορραγία" και απενεχοποίηση της επιχειρηματικότητας με τη δημιουργία σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις.
Και φυσικά επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της χώρας με τους δανειστές.
Και κάτι τελευταίο.....
Με τόση μαύρη εργασία στη χώρα, με τόσο εισόδημα που εισπράτεται από 2 και 3 δουλειές ταυτόχρονα, μήπως η πολιτεία θα έπρεπε να ξανασκεφτεί την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς σε θέματα ασυμβίβαστου του δημόσιου υπαλλήλου με παράλληλη θεσμοθέτηση του μπλόκ αποδείξεων και την επακόλουθη φορολόγηση της "πλεονάζουσας" εργασίας;
Τελικά μήπως από τη χώρα λείπουν κάποιες καινοτόμες ιδέες και όχι τα χρήματα;
Η Ελλάδα κάποτε παρήγαγε πολιτισμό και άνοιξε δρόμους κοινωνικού και ιδεολογικού διαφωτισμού ...
Μήπως έχει έρθει η ώρα να επανακάμψει με την ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας;
Φεύ, σε όλους όσοι εξαντλούν τις ελπίδες τους στις σύγχρονες πολιτικό-οικονομικές ολιγαρχίες, που θα επιδιώξουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν το ανθρωποφάγο μοντέλο δημοσιονομικής ανάνηψης που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Εύγε σε όσους επενδύσουν στην ελπίδα της αναγέννησης και της σύμπραξης με τις υγιείς ομάδες του πληθυσμού που θα μας οδηγήσουν έστω και μέσα από κοινωνικές αναταράξεις στη σύνταξη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου που θα σέβεται τον άνθρωπο και όχι το οικονομικό του ισοδύναμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου